स्पर्शिता आरक्त कुसुमा
गंधल्या सार्या सीमा
कांती पसरे पौर्णिमा
मी चकोर अन् तू चंद्रमा
गंधल्या सार्या सीमा
कांती पसरे पौर्णिमा
मी चकोर अन् तू चंद्रमा
झुळूकतो मोहरुन वारा
पदर उडता भर्र्भरा
स्पर्श निर्जल पत्थरा
अन् झुळझुळे खळखळ झरा
अधर-दली स्मित बिखरे
मी पतंगा तू शमा
कांती पसरे पौर्णिमा
मी चकोर अन् तू चंद्रमा
जडावला श्वास असा
होऊनिया धुंद धुंद
झुकलेल्या पापण्यांतुन
दीप तेवत मंद मंद
घे पतंगा झेप आता
बाळगू नको तमा
कांती पसरे पौर्णिमा
मी चकोर अन् तू चंद्रमा
*शैलेन्द्र*
नोव्हेंबर १९, २०२०